Veel conservatieven die eens Donald Trump onverteerbaar bevonden zijn er thans toe gekomen om hem te accepteren. De meest bekende is wellicht Mitt Romney die eens Trump hekelde als oneerlijk; "een valsaard" en een "bedrieger," en veroordeelde zijn gepest, hebzucht, aanstellerij en vrouwenhaat. Na de presidentsverkiezingen, prees Romney Trump ("Ik kijk uit naar de komende regering") en hoopte voor hem te werken.
 Donald Trump en Mitt Romney dineren samen. |
Deze verandering uit het hart is niet beperkt tot de sollicitanten. De vele kwaliteiten van de president-elect die de conservatieven ooit veroordeelden zijn verdwenen uit hun geheugen tot aan het punt dat hen herinnert zoals het maken van onbeleefde geluiden tijdens een gebedsdienst.
In plaats daarvan verkeren de Republikeinen thans in een uitgelaten sfeer van optimisme, zelfs extase, vieren Trump's onconventionaliteit en houden hem op als de enige kandidaat die de verachte Hillary Clinton zou hebben verslagen. Zoals Paul Ryan, de voorzitter van de Kamer het uitdrukte: "Trump hoorde in dit land een stem die niemand anders heeft gehoord," waarmee hij de "meest ongelooflijke politieke prestatie" volbracht die Ryan ooit heeft meegemaakt.
Persoonlijk heb ik niet voor Trump gestemd maar zag hem toch graag winnen. Sinds de verkiezingen ben ik blij te zien dat hij heeft erkend dat, als buitenstaander in Washington, moet hij kabinetsleden nodig heeft die van wanten weten (met de onverklaarbare uitzondering van de minister van Buitenlandse Zaken). Ik ben nog meer tevreden met de vele door Trump aangestelden die klaar staan om een conservatieve agenda te promoten, met name van diegenen die bereid zijn om het niet eens te zijn met de baas.
 James Mattis en Mike Pence; zullen zij, kunnen zij Donald Trump in het gareel houden? |
James Mattis zal sociale experimenten met het leger beëindigen en terugkeren naar de missie van het oorlogvoeren. Jeff Sessions zal consequent de rechtsstaat toepassen. Steven Mnuchin zal de fiscale code vereenvoudigen. Tom Price zal Obamacare ongedaan maken. Betsy DeVos zal zich richten op de belangen van de studenten in plaats van op die van leraren en bureaucraten. Andy Puzder zal de regelgeving terugsnoeien die de groei van de werkgelegenheid belemmeren. John Kelly zal de grenzen beveiligen. David Friedman zal de Amerikaans-Israëlische relaties doen herleven.
Maar twee reusachtige kanttekeningen blijven bestaan, beiden met betrekking tot karakter.
Ten eerste, wat Trump geeft kan hij weer wegnemen. Als egomaniak met een enorme politieke speelruimte en geen consistente ideologie, kan hij met of zonder specifieke reden deze waardige kabinetsleden ontslaan en vervangen door technocraten. Erger nog hij kan zich vrij ontdoen van zijn huidige conservatieve oriëntatie. Zijn belangrijkste strateeg, Steve Bannon, pochte ooit dat '"we een geheel nieuwe politieke beweging zullen opbouwen. Het heeft alles met banen te maken. De conservatieven zullen gek worden." Trump zelf heeft ervoor gewaarschuwd dat hij zich niet gebonden voelt aan alles wat hij tot nog toe heeft gespecificeerd: "Alles wat ik nu zeg - ik ben de president niet - alles is suggestie... ik ben altijd flexibel omtrent kwesties..."
 Steve Bannon beloofde om "een geheel nieuwe politieke beweging uit te bouwen" die de conservatieven "gek zullen maken." |
Ten tweede, hangt veel af van de vraag of het kantoor van het presidentschap Trump kan temmen of dat hij verder gaat met zijn oude streken. Colin Dueck van de George Mason Universiteit suggereert dat Trump de bravoure heeft van een vastgoedontwikkelaar die maximalistische retorische posities aanneemt maar "eigenlijk niet op het punt staat om elke verklaring uit-de-losse-mouw geschud ook daadwerkelijk uit zal voeren." Misschien.
Maar de kwaliteiten die zovele Amerikanen aanspreken blijven en werden inderdaad massief toegejuicht. Trump behaalde de ultieme beloning door eerlijk te blijven ten opzichte van zichzelf: 70-jarigen hebben ook niet de neiging om gauw hun mening te veranderen. Het is dus heel goed mogelijk dat hij door zal gaan met individuelen en bedrijven aan te vallen, geobsedeerd zijn door verwijten, de pers beledigen, flamboyante roekeloze of valse verklaringen afleggen, uitdagende onwetendheid vertonen, deelnemen aan dubieuze handelspraktijken, steunend op zijn proceszieke lef en wildweg een inconsistent beleid te voeren.
In het beste geval zal Trump voor Barack Obama zijn wat Ronald Reagan was voor Jimmy Carter, de leider van een nationale vernieuwing van optimisme en kracht. In het ergste geval zullen zijn persoonlijke fouten leiden tot sociale spanningen, binnenlandse onlusten, economische veranderingen en oorlog. Ik ben agnostisch en heb geen flauw idee waar het land naar toe gaat. Voor mij lijkt Amerika thans op een monarchie waarvan een incompetente maar voorspelbare koning is gestorven en een luidruchtige, wispelturige zoon het overneemt.
Van zodra Trump president is wens ik hem het beste toe, voor zijn en onze gezondheid. Ik zal applaudisseren wanneer hij goed doet (praten met de president van Taiwan, waarbij hij brak met tientallen jaren van muffe traditie) en veroordelen wanneer hij slecht doet (zijn "roekeloze en bizarre" conversatie met de premier van Pakistan). Ik zal zijn regering zoveel als ik kan helpen terwijl ik tegelijk mijn afstand zal bewaren, er geen deel van uitmaken en mij er ook nooit voor verontschuldigen.
Trump's afspraken hebben hem de goede wil van een conservatief opgeleverd, maar zijn karakteristieke gebreken baren scepsis en zorgen. Laat hem nu maar bewijzen dat hij de buitengewone positie waard is die hij binnenkort zal bezetten.
Daniel Pipes (DanielPipes.org, @DanielPipes) is de president van het Midden-Oosten Forum. © 2017 door Daniel Pipes. Alle rechten voorbehouden.
Update van 22 januari 2017: Peter Wehner kijk naar het presidentschap van Trump op een gelijkaardige wijze - tot dusverre goed personeel en beleid maar hij koestert een diep wantrouwen voor het karakter van de nieuwe president. Maar hij is pessimistisch waar ik agnostisch ben, citerende een gefantaseerd gezondheidsvoorstel om vervolgens naar de kern van de zaak te keren:
Mijnheer Trump is blijven doorgaan met impulsiviteit en narcisme te demonstreren, een affiniteit voor conflict en wraakzucht.... Donald Trump is een transgressief personage. Hij gedijt op het creëren van wanorde, in het overtreden van regels, in het opwekken van verontwaardiging. Hij is een shock jock. Dit zou een aanvaardbare eigenschap zijn (als culturele verruwing) in een reality tv-show; het is een gevaarlijke eigenschap voor een opperbevelhebber. Hij zal zich waarschijnlijk niet laten leiden door normen en gewoonten, of zelfs door wetten en de grondwet. Voor meneer Trump is niets heilig. De waarheid is kneedbaar, instrumentaal, subjectief. Het gaat allemaal over hem. Het draait altijd om hem...
...
wanneer moeilijke tijden aanbreken, wanneer crisissen ontstaan, wanneer andere politici en wereldleiders niet voor zijn wil buigen - zullen er verderfelijke dingen gebeuren. In plaats van te proberen om de vervreemding en woede die in Amerika bestaat aan te pakken, zal hij die nog versterken. Hij zal nog meer samenzweringstheorieën creëren. Hij zal ook op zoek gaan naar vijanden - de pers, de oppositiepartij, andere landen, zelfs Republikeinse leiders - om afleidingen te creëren die zijn trouwste supporters woest zullen maken. En wanneer hij zijn doelen stelt, zal hij alles doen wat voor hem een tweede natuur is, dat is om te proberen te delegitimeren en vernietigen. Wat thans verschilt is dat hij de extra, ontzagwekkende macht van het presidentschap tot zijn beschikking heeft...
het gevaar is dat meneer Trump de grenzen van zijn gezag niet zal zien en zal proberen om zowel de preekstoel van de pestkop te gebruiken alsook de macht van de overheid - de I.R.S., de F.B.I., regelgevende instanties en anderen - om aldus persoonlijke rekeningen te vereffenen. Hij zal doen wat hij doen moet om zijn zin te krijgen. Dat is de animerende kracht in zijn leven geweest... Een man met illiberale neigingen, een wispelturige persoonlijkheid en geen interne controle, is thans president geworden. Dit kan nooit goed aflopen.
Waarop ik opnieuw zeg: Hoe geruststellend dat impeachment (afzettingsprocedure) nog altijd een uitweg biedt en Mike Pence een betrouwbare president zou zijn.
