Sinds 7 oktober 2023 plegen aanhangers van de Palestijnse jihadistische organisatie Hamas, woonachtig in Melbourne, verontrustende agressieve daden. Waarom zijn ze de hoofdbibliotheek van de Universiteit van Melbourne binnengedrongen, waarbij ze schade aanrichtten op veel verdiepingen en dure boekscanapparatuur vernielden? Waarom hebben ze 24 politieagenten met stenen, zuur en mest verwond buiten een Defensiesexpositie? Waarom hebben ze een Starbucks-winkel bestormd, anti-Israël-slogans gescandeerd, goederen gestolen en op een baarman gespuwd?
Soortgelijk gedrag roept elders vragen op, bijvoorbeeld in de Verenigde Staten. Waarom "Schande!" roepen naar kinderen die worden behandeld in het Memorial Sloan Kettering Cancer Center in New York City wegens "medeplichtigheid aan genocide"? Waarom een McDonald's-restaurant aanvallen voor het maken van "maaltijden voor genocide"? Waarom het Lincoln Memorial in Washington, D.C. bekladden?
 Vlakbij het Witte Huis staat het vernielde standbeeld van de markies de Lafayette, een nauwe medewerker van George Washington. |
Geen van deze acties is gericht tegen Joden of Israël. Integendeel, ze jagen het grote publiek tegen zich in het harnas. Wat motiveert hen? Hoe kan dergelijk asociaal gedrag Hamas ten goede komen?
Daniel Greenfield van FrontPageMag.com biedt een verklaring. Hij ziet het als "onderdeel van het radicaliseringsproces" van links om het Westen te vernietigen. Ik stel een ander, meer gericht doel voor: sympathie voor Hamas winnen door te verliezen. Je hebt het niet verkeerd gelezen: wangedrag past in een pro-Hamas-strategie die gebaseerd is op een logica van lijden en martelaarschap. Dit heeft tot op zekere hoogte succes gehad.
De strategie van Hamas voor martelaarschap
Deze strategie vindt zijn oorsprong duizenden kilometers verderop, in Gaza.
Tijdens de normale loop van oorlogvoering valt de ene partij de andere aan in de verwachting te winnen, om op het slagveld te zegevieren. Islamistische organisaties volgen meestal deze regel: Hezbollah versloeg zijn rivalen om de overheersende macht in Libanon te worden. De Islamitische Staat kwam uit het niets en nam de macht over grote delen van Irak, Syrië en daarbuiten. Hayʼat Tahrir al-Sham heeft zojuist een bliksemcampagne gewonnen tegen de troepen van Bashar al-Assad om Syrië te regeren.
Op vergelijkbare wijze nam Hamas in 2007 Gaza over van de Palestijnse Autoriteit. Maar om de Joodse staat te vernietigen, koos die voor een verrassende en misschien wel ongekende aanpak. In de loop der jaren vocht ze tegen het Israëlische leger met de bedoeling te verliezen. Ja, Hamas viel het veel machtigere leger van Israël aan omdat ze verpletterd wilde worden, zoals gebeurde in 2008-2009, 2012, 2014, 2019, 2021 en 2023.
Deze unieke benadering van oorlogsvoering verklaart waarom Hamas achttien jaar lang doelbewust bommen, angst, vernietiging, dakloosheid, honger, verwondingen en dood heeft opgelegd aan de onderworpen bevolking; waarom ze troepen en raketten stationeert in moskeeën, kerken, scholen, ziekenhuizen en privéwoningen, en de inwoners van Gaza dwingt om als menselijk schild te dienen; waarom ze voorkomt dat burgers naar veilige plekken vluchten en waarom ze de "humanitaire pier" van de Amerikaanse regering voor de kust van Gaza met mortiergranaten aanviel in een poging te voorkomen dat hulp de burgers bereikte.
Hamas-leiders maken er geen geheim van dat ze graag burgers willen zien lijden.
- Ghazi Hamed: "We zijn er trots op martelaren te offeren."
- Khaled Mashaal: "Geen enkel volk wordt bevrijd zonder offers."
- Ismail Haniyeh: "Het bloed van de kinderen, vrouwen en ouderen" moet worden vergoten.
- Yahya Sinwar: Doden "blazen leven in de aderen van deze natie en inspireren haar om naar haar glorie en eer te stijgen."
Deze perverse strategie heeft twee belangrijke voordelen. Ten eerste biedt die tactische voordelen aangezien Israël, uit bezorgdheid voor burgers, moskeeën en scholen vermijdt die door Hamas als basis worden gebruikt. Ten tweede berooft Hamas de enorme hoeveelheden brandstof, voedsel, water en medicijnen die Gaza binnenkomen en die dan gemakkelijk beschikbaar zijn voor Hamas-leden.
Reacties op martelaarschap
Ten tweede – en dit is het punt waar het hier om gaat – wint Hamas politiek door militair te verliezen. Het is steevast zij die elke golf van geweld uitlokt door de Joodse staat aan te vallen, wat leidt tot een woeste reactie. Hamas stelt vervolgens die reactie aan de kaak alsook de vernietiging, honger en dood die ze veroorzaakt, en rekent erop dat deze verwoesting alle herinnering aan zijn eerste aanval zal uitwissen.
Zo dient het lijden van de burgers Hamas voor public relations-doeleinden. Hoe erger de situatie in Gaza wordt, hoe overtuigender Hamas Israël van agressie kan beschuldigen en de status van slachtoffer kan claimen. Wanneer Israël steevast burgers schade berokkent, geniet Hamas van de ellende van de slachtoffers, zoals blijkt uit het snel stijgende aantal dodelijke slachtoffers. Wanneer Hamas haar doel mist, wat nogal vaak gebeurt met geïmproviseerde wapens, en de inwoners van Gaza schaadt, geeft Hamas onmiddellijk Israël de schuld en krijgt ze extra sympathie voor haar zaak.
 Hamas beschuldigt Israël van een enorme explosie, waarbij honderden doden vielen, in het Al-Ahli Arab ziekenhuis in Gaza. Maar uit een onderzoek naar de tragedie bleek dat deze was veroorzaakt door een verkeerd afgevuurde raket van de Palestijnse Islamitische Jihad. |
De ellende in Gaza vertaalt zich in vurige steun van antisemieten van alle zijden – islamisten, Arabische nationalisten, Palestijnse nationalisten, extreemlinks en extreemrechts. Woede over de vermeende barbaarsheid van Israël wekt intense emoties op, gesymboliseerd door uitroeiingsslogans als "Bevrijd Palestina" en "Van de rivier tot de zee, Palestina zal vrij zijn." Overal ter wereld barst antizionistische woede los op campussen en op straat, de vlag van "Palestina" duikt op tijdens de pauze van de Super Bowl, islamisten en linksen mobiliseren, boekauteurs verdraaien, media zwellen op, liberale politici kronkelen, de VN keuren af en internationale rechtbanken vaardigen arrestatiebevelen uit.
Israëliërs begrijpen deze tactiek heel goed. Zoals premier Benjamin Netanyahu uitlegt: "Voor Israël is elke burgerdode een tragedie. Voor Hamas is het een strategie. Ze willen eigenlijk dat Palestijnse burgers worden gedood, zodat Israël in de internationale media wordt besmeurd en onder druk wordt gezet om de oorlog te beëindigen voordat deze is gewonnen." Andere mensen uit het Midden-Oosten, zoals de Emirati Dirar Belhoul al-Falasi, zijn het daarmee eens: "Hamas vuurde een raket af vanaf het dak van het ziekenhuis, zodat Israël dit ziekenhuis zou bombarderen."
Deze omkering van logica en moraliteit werkt omdat slachtofferschap heel gewoon is geworden onder dictators en progressieven, van Ali Khamene'i in Iran tot woke-linkse beweging. Ze verdelen de wereld in onderdrukkers en onderdrukten, waarbij Joden worden gepresenteerd als de archetypische onderdrukker, en claimen vervolgens de mantel van de misdeelden van de wereld. Hamas is een jihadistische organisatie die volgens middeleeuwse wetten opereert maar die zich de taal van onderdrukking die links gebruikt, op briljante wijze eigen heeft gemaakt.
Wangedrag op zijn westerse
Dat brengt ons terug bij de bondgenoten van Hamas in het Westen. Om het verhaal van de onderdrukker/onderdrukte te bevorderen, repliceren ze de Hamas-strategie van vechten om te verliezen. Omdat het slagveld symbolischer is, krijgt hun martelaarschap een meer deftige kwaliteit: het gaat hier niet langer om honger en dood, maar om politiestokken en overnachtingen in de gevangenis. Het irriteren van westerlingen, zoals het afslachten van Israëliërs, is niet het hoofddoel, maar een middel om een reactie uit te lokken die de linkse en islamitische basis woedend maakt. Scènes van vernielde tenten op Amerikaanse campussen weerspiegelen de verwoesting in Gaza. De politie wordt in deze richting geprovoceerd om hen op één lijn te kunnen stellen met het Israëlische leger. Anti-Israël-activisten publiceren immers alles wat Israël in verband zou kunnen brengen met de westerse wetshandhavingsinstanties.
 Let op de parallel tussen Gaza en UCLA; Amerikaanse studenten repliceerden de Hamas-tactiek om de autoriteiten ertoe aan te zetten hun huizen te vernietigen. |
Uit een overzicht van pro-Hamas-activiteiten in de zestien maanden sinds 7 oktober (zie bijlage hieronder) blijkt dat de pro-Hamas-menigte wetten op opmerkelijk vergelijkbare manieren overtreedt, wat een gemeenschappelijke strategie suggereert. Keer op keer vernielen ze universiteiten, belemmeren ze automobilisten, verstoren ze feestelijke evenementen, onderbreken ze kerstactiviteiten, sluiten ze musea, vallen ze liberale politici aan en vallen ze mensen thuis lastig.
Op korte termijn werkt deze strategie. Terecht prees Hezbollah activisten die "druk uitoefenen op hun regeringen", terwijl ze Joe Biden dwongen om zijn aanvankelijke sterke steun aan Israël in te trekken. Latijns-Amerikaanse regeringen hebben de betrekkingen verbroken. De Israëlische premier maakt zich zorgen over zijn aanhouding op beschuldiging van oorlogsmisdaden. Uit peilingen blijkt dat jongeren zich grotendeels hebben gedistantieerd van Israël.
 Dan kan ik niet geloven. Een jaar lang hebben we tegen de zionisten geschreeuwd, verschillende gebouwen in beslag genomen, eigendommen van de universiteit vernield en Amerikaanse vlaggen verbrand. En toch zijn we er niet in geslaagd Trump te verslaan. |
Opiniepeilingen bevestigen deze indruk. Uit een peiling van Resolve Strategic onder Australische kiezers bleek dat anti-Israël-capriolen ervoor zorgen dat 46 procent van de kiezers minder geneigd is om Hamas te steunen. Wat de kampementen op de campus betreft ontdekte Aaron Blake van de Washington Post dat Amerikanen "relatief weinig sympathie toonden voor de demonstranten of goedkeuring van hun acties." Op de vraag of "u door de protesten op universiteitscampussen min of meer sympathie hebben voor de Palestijnen?" werden de respondenten minder sympathiek met een marge van bijna 2 tegen 1 (29 procent tot 16 procent). Uit een andere peiling bleek dat Amerikanen zich veel intenser verzetten tegen het wangedrag op de campus dan dat ze het steunen. Volgens een derde peiling keuren Amerikanen de kampementen op de universiteitscampussen af met een marge van 2-1 (65 procent tot 33 procent) en willen ze met een marge van 3-1 (72 procent tot 23 procent) dat studenten die eraan deelnemen bestraft worden.
Toen kwam Donald Trump die, op zijn onnavolgbare normbrekende en chaotische stijl, dreigde zowel Hamas-aanhangers uit de Verenigde Staten als inwoners uit Gaza te verdrijven. Als het martelaarschap, reëel en deftig, de linkse basis motiveert, motiveert het ook de rechtse, langzamer maar niet minder zeker of aanzienlijk. Ondanks enig aanvankelijk succes lijkt de strategie van de bondgenoten van Hamas – vechten om te verliezen – in het Westen gedoemd te mislukken.
Daniel Pipes is de oprichter van het Middle East Forum en auteur van het onlangs gepubliceerde Israel Victory: How Zionists Win Acceptance and Palestinians Get Liberated (Wicked Son). © 2025 door Daniel Pipes. Alle rechten voorbehouden.
Bijlage: Selectie van anti-Israël-acties
- Daden van vandalisme op universiteiten, in sommige gevallen herhaaldelijk, waaronder Columbia, Cornell, CUNY, Harvard, Stanford, UC-Berkeley en UCLA.
- Overlast voor automobilisten door de toegang tot luchthavens in Los Angeles, Seattle, Chicago en New York te blokkeren; door de Brooklyn-, Manhattan- en Williamsburgbruggen in New York City te sluiten, evenals de Holland Tunnel; en door het verkeer op de Golden Gate Bridge stil te leggen.
 Op reclameborden in Philadelphia en Los Angeles in juli-augustus 2024 stond de vraag: "Heb je je vlucht gemist toen deze luchthaven werd gesloten door een anti-Israël menigte? Wie zit er achter deze chaos?" |
- Verstoring van feestelijke evenementen zoals de Macy's Thanksgiving Day Parade en de Labor Day Parade in Manhattan, de Rose Bowl Parade in Pasadena, Pride Parades in veel steden (Boston, Denver, New York, Philadelphia en Toronto) en het dumpen van uitwerpselen bij de jaarlijkse première van het operagebouw La Scala in Milaan.
- Verstoring van kerstactiviteiten door een vrouw te slaan tijdens een democratisch feest in Detroit, handgemeen met de politie bij de kerstboomverlichting van Rockefeller Center en verstoring in Melbourne zowel Carols by Candlelight, een kerstinzamelingsactie voor blinde kinderen als de beroemde jaarlijkse kerstetalage van het warenhuis Myer.
- Musea, zoals het Museum of Modern Art in Manhattan bleven urenlang gesloten en het Yerba Buena Center for the Arts in San Francisco bleef een maand lang gesloten. Hun aanval op het Brooklyn Museum zorgde niet alleen voor de vroegtijdige sluiting van het museum maar ook voor de beschadiging van kunstwerken.
Agressie tegen liberale politici: het sluiten van de wetgevende macht in Californië, het bekladden van het kantoorbord van de leider van het Huis van Afgevaardigden Hakeem Jeffries, het beklimmen van een poort in het Witte Huis van Biden, het gewelddadig verstoren van verschillende presidentiële campagne-evenementen van Kamala Harris, het beschuldigen van Hillary Clinton van "oorlogsmisdadiger" en "fa[s]ciste hielenlikker", en het bekladden van het koninklijk paleis in Amsterdam.
Op een bord van Columbia University staat: "DOE MET ONS MEE aan een sit-in om ons uit te spreken tegen de oorlogsmisdadiger Hillary Clinton."
- Het lastigvallen van mensen thuis en zelfs vandalisme tegen hen: een beheerder van de Columbia University, de directeur van het Brooklyn Museum, minister van Defensie Lloyd Austin ("Austin, Austin, sta op en schitter, niet slapen tijdens genocide!"), en de Britse premier Rishi Sunak.
Addendum van 22 februari 2025. Volgens een klacht die gisteren bij een Amerikaanse rechtbank is ingediend door drie voormalige Hamas-gijzelaars die in Gaza door Abdallah Aljamal werden vastgehouden, vertelde hij hen dat Hamas had samengewerkt met zijn "bondgenoten" op universiteitscampussen en in de media.
