STOCKHOLM, Zweden – Bij bezoeken aan overwegend islamitische voorsteden die bijna buiten alle Noord-Europese steden opkomen, komt één vraag telkens weer: Waarom hebben een aantal van de rijkste, best opgeleide, meest seculiere, meest vreedzame en meest homogene landen in de wereld gewillig hun deuren geopend voor vrijwel elke migrant uit de armste, minst moderne, meest religieuze en minst stabiele landen?
Andere vragen volgen: Waarom hebben vooral christelijke landen besloten om overwegend islamitische immigranten binnen te nemen? Waarom hebben zoveel politici van het gevestigde establishment, in het bijzonder de Duitse Angela Merkel, diegenen genegeerd en beschimpt die zich steeds meer zorgen maken dat deze immigratie het gezicht van Europa permanent zal veranderen? Waarom is het aan de zwakkere Visegrád staten van Oost-Europa om een patriottische afwijzing van dit fenomeen uit te drukken? Naar waar zal deze immigratie leiden?
 Een bord in het centraal station van Kopenhagen in oktober 2016, negeert tijdelijk het grenzeloze Schengen gebied (foto: Daniel Pipes) |
Er is geen eenduidig antwoord dat geldt voor meerdere landen; maar van de vele factoren (zoals secularisatie) achter deze historisch ongekende acceptatie van vreemde volkeren, is er het meest kritische: een West-Europees gevoel van schuld.
Voor teveel opgeleide West-Europeanen, gaat hun beschaving minder over de wetenschappelijke vooruitgang, ongekende welvaart en de verwezenlijking van unieke menselijke vrijheden, maar meer over kolonialisme, racisme en fascisme. De brutale Franse verovering van Algerije, de unieke boosaardige Duitse genocide tegen de Joden en de erfenis van extreem nationalisme, veroorzaken bij veel Europeanen, in de analyse van Pascal Bruckner, een Franse intellectueel, om zichzelf te zien als "de zieke man van de planeet", verantwoordelijk voor elk wereldwijd probleem van armoede tot ecologische roofzucht; "De blanke man heeft verdriet gezaaid en ondergang waar hij is gegaan." Welvaart impliceert diefstal, een lichte huid manifesteert zondigheid.
 De illustratie van The Washington Times bij dit artikel. |
Bruckner labelt dit de "tirannie van schuld" en ik kwam enkele kleurrijke uitdrukkingen tegen tijdens mijn recente reizen van dergelijke zelfhaat. Een Franse katholieke priester drukte zijn wroeging uit over de staat van dienst van de kerk. Een conservatieve Duitse intellectuele voorkeur Syriërs en Irakezen boven zijn collega-Duitsers. Een Zweedse reisgids brak zijn collega Zweden af en hoopte dat hij niet als één van hen zou worden gezien.
Inderdaad vinden veel Europeanen dat hun gevoel van schuld hen superieur maakt; hoe meer ze zichzelf hekelen, hoe meer ze zichzelf verschonen - inspirerend een vreemde mix van zelfhaat en morele superioriteit die, onder andere gevolgen, hen weerhoudt om het benodigde geld en de tijd te spenderen om kinderen te baren. "Europa is het geloof in zichzelf aan het verliezen en de geboortecijfers zijn in elkaar gestort," merkt de Ierse wetenschapper William Reville op.
De catastrofale daling van geboortes die aan de gang is heeft een existentiële demografische crisis gecreëerd. Met vrouwen in de Europese Unie die slechts 1,56 kinderen baren vanaf 2014, ontbreekt het continent het nageslacht om zichzelf te vervangen; na verloop van tijd, zal dit veel-minder-dan-vervangende geboortecijfer een steile daling betekenen in het aantal etnische Portugezen, Grieken en anderen. Om de verzorgingsstaat te behouden en de pensioenenmachine draaiende te houden, vereist dit het importeren van buitenlanders.
 Het totale vruchtbaarheidscijfer van Europese vrouwen van 2014. (Bron: Eurostat) |
Deze twee drijfveren - boeten voor schuld en het vervangen van niet-bestaande kinderen - gecombineerd met een massale instroom van niet-westerse volkeren, wat de Franse schrijver Renaud Camus "de grote vervanging." Zuid-Aziaten in het Verenigd Koninkrijk, Noord-Afrikanen in Frankrijk, en Turken in Duitsland, plus Somaliërs, Palestijnen, Koerden en vooral Afghanen, kunnen aanspraak maken op hun onschuld omtrent de historische zonden van Europa, zelfs al bieden zij het vooruitzicht om het personeelsbestand in de economie in stand te houden. Zoals de Amerikaanse schrijver Mark Steyn zegt: "Islam wordt thans de belangrijkste leverancier van nieuwe Europeanen."
De gevestigde orde, of wat ik de 6 'P'-s noem (politici, politie, gerechtelijke processen, de pers, professoren en priesters), benadrukken in het algemeen dat alles uiteindelijk wel zal goed uitdraaien: Koerden zullen productieve arbeiders worden, Somaliërs goede burgers en islamistische problemen zullen wegsmelten.
Dat is de theorie en soms werkt die wel. Veel te vaak echter, blijven islamitische immigranten afzijdig van de cultuur van hun nieuwe Europese thuis of verwerpen die, zoals het duidelijkst tot uiting door de genderverhoudingen; met soms gewelddadige aanvallen op niet-moslims. Veel te vaak ook missen zij de vaardigheden of de stimulans om hard te werken en worden uiteindelijk economisch afhankelijk.
 Een verkeersbord in Amsterdam dat criminelen waarschuwt dat zij een DNA spray zullen krijgen waardoor ze geïdentificeerd kunnen worden (foto: Daniel Pipes) |
De instroom van niet-integrerende islamitische volkeren roept de dwingende vraag op of de Europese beschaving van het afgelopen millennium kan overleven. Zal Engeland verworden tot Londonistan en Frankrijk een islamitische republiek? De gevestigde orde hekelt, ontslaat, marginaliseert, verstoot, onderdrukt en arresteert zelfs degenen die zulke kwesties durven aan te kaarten, vernedert hen als rechts-extremisten, racisten en neo-fascisten.
Niettemin, vraagt het vooruitzicht van islamisering een groeiend aantal Europeanen om te vechten voor rekening van hun traditionele manier van leven. Leiders onder intellectuelen zoals wijlen Oriana Fallaci en romanschrijver Michel Houellebecq; politici zoals Viktor Orbán, de premier van Hongarije, en Geert Wilders, leider van de meest populaire Nederlandse partij.
Anti-migranten politieke partijen behalen doorgaans ongeveer 20 procent van de stemmen. En terwijl een consensus is ontstaan dat hun oproep zal blijven klinken, kunnen ze misschien wel 30 procent bereiken en wellicht blijven groeien. Uit opiniepeilingen blijkt dat een zeer ruime meerderheid de islam vreest en de effecten van de immigratie wil stilleggen en zelfs omkeren, in het bijzonder die van moslims. In dit licht is Norbert Hofer, die onlangs 50 procent won van de stemmen in Oostenrijk, een potentieel belangrijke doorbraak.
 Slaapplaatsen in de Avenue de Flandre te Parijs, in september 2016. (foto: Daniel Pipes) |
De grootste vraag waarmee Europa te maken krijgt is wie, de gevestigde orde of de bevolking, de toekomst van het continent zal sturen. De omvang van het islamistische politiek geweld zal dit waarschijnlijk beslissen: een drumbeat van hoog-geprofileerde massamoorden (zoals in Frankrijk sinds januari 2015) kantelt het terrein in de richting van het volk; haar afzijdigheid maakt dat de gevestigde orde kan blijven besturen. De ironie wil dat de acties van de migranten het lot van Europa grotendeels zullen vormgeven.
Daniel Pipes (DanielPipes.org, @DanielPipes) is de president van het Midden-Oosten Forum. © 2016 door Daniel Pipes. Alle rechten voorbehouden.
