Toen Donald Trump in december opriep tot "een totaal verbod voor moslims om naar de Verenigde Staten te komen," antwoordde ik dat het veranderen van slechts één woord - "Islamisten" in plaats van "Moslims" - zijn schandelijke en doodlopende uitbarsting zou transformeren in een politiek haalbaar en levensvatbaar idee.
In reactie, kwam onder meer deze geldige vraag van lezers uit de bus: "Hoe kan men dan een onderscheid maken tussen moslims die islamistisch zijn en diegenen die dat niet zijn?" Dit is een zeer goed uitvoerbare taak, maar weliswaar een dure en tijdrovende veeleisende vaardigheid.
Met Islamisten (tegengesteld aan de gematigden), bedoel ik diegenen die ongeveer 10 tot 15 procent van de moslims uitmaken die de Islamitische wetten (de Sharia) in haar geheel willen implementeren. Islamisten, niet alle moslims, zijn moderne barbaren; zij, niet alle moslims, moeten buitengesloten worden uit de Verenigde Staten en andere westerse landen.
Zowel diepgaand onderzoek en intensieve interviews zijn nodig alvorens vreemdelingen in de Verenigde Staten worden toegelaten. Het proces moet beginnen met een onderzoek naar de familie van de potentiële immigrant, naar zijn vrienden, verenigingen, werkgelegenheid, lidmaatschappen en activiteiten. De immigratiediensten zou moeten zoeken naar anomalieën, gaten, twijfelachtige activiteiten en dubieuze relaties; Wanneer het deze vindt, moet het deze onderzoeken.
Het zijn niet langer alleen maar publieke figuren zoals intellectuelen, activisten en imams van wie de ideeën kunnen worden getraceerd, maar nagenoeg iedereen, dankzij de verspreiding via de sociale media (Facebook, Twitter, enz.), plus de open invitatie van het Internet die aan iedereen de kans geeft om schriftelijke commentaren of videobeelden te plaatsen op een permanente en publieke wijze.
In het geval van virulente, openlijke en uitgesproken jihadis, volstaat dit onderzoek meestal als bewijs om hen uit te sluiten. Zelfs sommige niet-gewelddadige islamisten verkondigen trots hun afwijkende ideeën. Maar de meeste islamisten hanteren een zachtere en meer subtiele teneur. Onderzoek naar dergelijke gevallen bewijst vaak onvoldoende te zijn omdat voorzichtige islamisten hun doelen verbergen en handig vermommen. Ervan uitgaande dat rechtmatige islamisten routinematig hun ware standpunten verbergen, is een (vrijwillig) interview noodzakelijk en moet zeer streng worden uitgevoerd. Meer specifieker zou het moeten zijn:
Opgenomen: Met de toestemming van de persoon die ondervraagd wordt, moet de uitwisseling van vragen en antwoorden zichtbaar worden gefilmd zodat de procedure bekend is dat de woorden van de geïnterviewde worden geregistreerd evenals de toon, spraak-patronen, gezichtsuitdrukkingen en lichaamstaal die beschikbaar blijven voor verder onderzoek. De vorm is belangrijk: glimlacht de geïnterviewde, wordt hij zenuwachtig, knippert hij met de ogen, vermijdt hij oogcontact, herhaalt en of transpireert hij, moet hij regelmatig stoppen om naar het toilet te gaan, of drukt hij zichzelf uit op niet verbale manieren?
Polygraaf: De geïnterviewde aankoppelen aan een leugendetector kan het waarheidsgehalte gunstig beïnvloeden, zelfs indien het apparaat in feite geen bruikbare informatie oplevert.
 Een leugendetector doet geen pijn |
Specifiek: Vragen tussen de lijnen door in de trant van "Is Islam een religie van de vrede?", "Veroordeelt u het terrorisme?", "Hoe reageert u op de moord van onschuldigen?" leunen teveel op iemands begrip van woorden zoals vrede, terrorisme en onschuldigen, Ze zouden weliswaar kunnen helpen om de denkwijze van iemand te bepalen, maar kunnen toch beter vermeden worden. In plaats moet gefocust worden op vragen zoals: "Mogen moslims converteren uit Islam, of zij zich nu tot een andere geloof bekeren dan wel atheïstisch worden?"
Meervoudig: Geen enkele vraag kan een antwoord uitlokken dat een islamitische dispositie stelt; efficient interviewen vereist een batterij aan vragen over vele onderwerpen, van homoseksualiteit tot aan het kalifaat. De antwoorden moeten in hun totaliteit worden beoordeeld.
Variëteit: Voor vragen om de waarheid eruit te wringen betekent dit op zoek gaan naar verschillen en inconsistentie door steeds maar dezelfde vraag te stellen in verschillende woorden en wisselende accenten.
Herhaling: Vragen moeten steeds opnieuw en opnieuw worden gesteld over een periode van weken, maanden en zelfs langer. Dit is van cruciaal belang: leugens worden moeilijker te onthouden dan waarheden, de kansen dat een respondent zijn antwoorden zal wijzigen nemen toe naarmate het volume van de vragen stijgt en de tijdspanne die ligt tussen de vragen in. Zodra er inconsistenties optreden, kan de vraagsteller opnieuw bij nul beginnen en hun aard, omvang en import verkennen.
Dit interview protocol is uitgebreid, stelt vele specifieke vragen over een aanzienlijke periode met behulp van verschillende formuleringen, diep doordringend naar de waarheid en speurend naar inconsistenties. Het is niet goedkoop, noch snel of gemakkelijk, maar vereist gedegen kennis van specialisten over de personen die worden geïnterviewd, de maatschappijen waar ze vandaan komen en kennis van de islamitische religie; ze lijken wel wat op een politie ondervrager die zowel de verdachte als de misdaad kent. Elk van de vragen kunnen op verschillende manieren worden gesteld en uitgebreid met follow-ups omtrent wijze van redeneren van de respondent of intensiteit van zijn gevoel. Dat is geen toevallig proces. Er zijn geen binnenwegen.
Kortom, om het land te beschermen tegen islamisten wordt een grote inzet van talent, middelen en tijd gevergd. Maar, op correcte wijze verwerkt, bieden deze vragen een mechanisme om de vijand te scheiden van vriend onder moslims.
Mr. Pipes (DanielPipes.org, @DanielPipes) is president van het Middle East Forum. © 2016 by Daniel Pipes. All rights reserved.
