Vertaald door D. Belinfante
De kern van het probleem in de strijd rond de twaalf Deense strips van de Moslim profeet Mohammed is dit: Zal het Westen pal staan voor haar gewoonten en manieren, inclusief de vrijheid van meningsuiting, of zullen Moslims hun manier van leven opleggen aan het Westen? Uiteindelijk is er geen compromis: Westerlingen zullen hun beschaving behouden, inclusief het recht om te beledigen en te godslasteren, of niet.
Meer specifiek, zullen Westerlingen zich neerleggen bij een dubbele standaard bij welke Moslims vrij zijn om Jodendom, Christendom, Hindoeisme, en Boedhisme te beledigen, terwijl Mohammmed, Islam en Moslims immuniteit van belediging genieten? Moslims publiceren regelmatig strips die veel aanstootgevender zijn dan de Deense. Hebben ze er recht op dergelijke vernederingen uit te delen, om er zelf van gevrijwaard te zijn?
De Duitse krant Die Welt hintte in die richting in een redactioneel: "De protesten van Moslims zouden meer serieus worden genomen als ze minder hypocriet zouden zijn. Toen Syrische tv een dramaserie vertoonde op prime time waarin rabbi's worden afgespiegeld als kannibalen waren de imams stil." Trouwens, imams hebben ook niet geprotesteerd tegen het vertrappen van het Christelijke kruis verwerkt in de Deense vlag.
De diepere kwestie echter is niet Moslim hypocriesie maar Islamitische overheersingsdrang. De Deense redacteur die de strips publiceerde, Flemming Rose, legde uit dat als Moslims erop staan "dat ik, als non-Moslim, me moet onderwerpen aan hun taboe's … dan vragen ze om mijn onderwerping."
Precies. Robert Spencer riep terecht de vrije wereld op om "resoluut naast Denemarken te staan." De informatieve Brussels Journal stelt vast, "We zijn nu allemaal Denen." Sommige regeringen snappen het:
- Noorwegen: "Wij verontschuldigen ons niet omdat in een land als Noorwegen, dat vrijheid van meningsuiting garandeert, we ons niet kunnen verontschuldigen voor wat een krant afdrukt," zei premier Jens Stoltenberg.
- Duitsland: "Waarom zou de Duitse regering zich moeten verontschuldigen [voor Duitse kranten die de strips publiceerden]? Dit is een uiting van persvrijheid," zei minister van binnenlandse zaken Wolfgang Schauble.
- Frankrijk: "Politieke strips zijn van nature overdreven. En ik prefereer een overschot aan karikatuur boven een overschot aan censuur," zei minister van binnenlandse zaken Nicolas Sarkozy.
Andere regeringen verontschuldigden zich onterecht:
- Polen: "De grenzen van correct ingeschatte vrijheid van meningsuiting zijn overschreden," zei de Poolse premier Kazimierz Marcinkiewiecz.
- Groot-Brittanië: "De herpublicatie van deze strips was onnodig, het was ongevoelig, het was respectloos en het was verkeerd," zei minister van buitenlandse zaken Jack Straw.
- Nieuw-Zeeland: "Nodeloos kwetsend," zo beschreef minister van handel Jim Sutton de strips.
- Verenigde Staten: "Aanzetten tot religieuze of ethnische haat op deze wijze is niet acceptabel," zei ministerie van buitenlandse zaken perswoordvoerder janelle Hironimus.
Vreemd is het dat, waar "Oud Europa" zijn ruggegraat terugvindt, de Engelstalige wereld huivert. Zo afschuwelijk was de reactie van de Amerikaanse regering dat het de steun won van een van de meest vooraanstaande Islamistische organisatie's, de Raad voor Amerikaans-Islamitische Relaties. Dit zou echter geen grote verrassing moeten zijn, aangezien Washington een verleden heeft waar het voorkeursbehandelingen van Islam betreft.
In 1989 werd er een doodsvonnis uitgesproken door Ayatollah Khomeini over Salman Rushdie vanwege de satire op Mohammed in diens magisch-realistisch roman, De Duivelsverzen. In plaats van op te komen voor het leven van de schrijver stelde president George H. W. Bush De Duivelsverzen en het doodsvonnis aan elkaar gelijk, en noemde ze "aanstootgevend." De toenmalige minister van buitenlandse zaken, James A. Baker III noemde het vonnis "spijtig."
Erger nog, toen in 1997 een Israelische vrouw een poster van Mohammad als een varken verspreidde nam de Amerikaanse regering beschamend afstand van haar bescherming van vrije meningsuiting. Uit naam van president Bill Clinton noemde woordvoerder Nicholas Burns van het ministerie van buitenlandse zaken de betreffende vrouw "of ziek, of ... kwaadaardig" en verklaarde dat "Ze verdient het terecht te staan voor deze schandalige aanvallen op de Islam." Het ministerie van buitenlandse zaken keurt een strafproces goed voor beschermde meningsuiting? Nog vreemder was de context van deze uitbarsting. Zoals ik toen opmerkte, na weken van ministeriële briefings, "vond ik niets wat in de buurt kwam van deze groffe kritische taal met betrekking tot de gruwelen die plaatsvonden in Ruwanda, waar honderdduizenden omkwamen. Integendeel, dhr. Burns was al die tijd voorzichtig en diplomatiek."
Westerse regeringen zouden een spoedcursus moeten volgen over Islamitische wetgeving en de historisch permanente Moslim plicht om niet-Moslim volken te onderwerpen. Ze zouden kunnen beginnen met het lezen van nieuwe book van Efraim Karsh, Islamic Imperialism: A History (Yale).
Volken die vrij willen blijven moeten onvoorwaardelijk achter Denemarken staan.
