Op wie moeten Amerikaanse kiezers die zich zorgen maken over het welzijn en de veiligheid van Israël stemmen tijdens de Amerikaanse Congresverkiezingen op 2 november?
Na bijna twee jaar van controle op de uitvoerende en wetgevende macht van de overheid door de democraten is het duidelijk dat ze Israël en zijn regering veel minder steun geven dan de republikeinen. Barack Obama niet meegerekend (hij staat niet op het stembiljet), leggen we de focus op het Congres en op kiezers. (Op voorhand mijn excuses voor de vele cijfers).
 Een advertentie van de republikeinse Jewish Coalition wijst op de zwakkere steun van de democraten voor Israël. |
In dezelfde geest ondertekenden een jaar later, in januari 2010, 54 democraten en niet één republikein een brief voor Barack Obama om hem te vragen "te pleiten voor onmiddellijke verbeteringen voor Gaza op de volgende gebieden…", om vervolgens tien manieren op te sommen om Hamas te helpen, de Palestijnse terroristische organisatie.
In contrast daarmee schreven 78 republikeinen een paar maanden later een "Geachte premier Netanyahu"-brief om hun "blijvende steun" uit te spreken voor hem en voor Israël. De ondertekenaars waren niet slechts republikeinen, maar leden van het House Republican Study Committee, een conservatieve caucus.
Dus: 54 democraten voor Hamas en 78 republikeinen voor Israël.
In de nasleep van de crisis van maart 2010 toen Joe Biden naar Jeruzalem ging, ondertekenden 333 leden van het Huis van Afgevaardigden een brief gericht aan de staatssecretaris om de alliantie tussen de VS en Israël te herbevestigen. De 102 leden die niet ondertekenden omvatten 94 democraten (inclusief spreker van het Huis Nancy Pelosi) en 8 republikeinen, een verhouding van 12 op 1. Zesenzeventig senatoren ondertekenden een soortgelijke brief; de 24 niet-ondertekenaars omvatten 20 democraten en 4 republikeinen, een verhouding van 5 op 1.
Kiezers: de publieke opinie verklaart deze verschillen op Capitol Hill.
Een enquête in april 2009 van Zogby International peilde naar de verwachtingen van het Amerikaanse beleid: tien procent van de Obama-stemmers en 60 procent van de kiezers voor de republikein John McCain zeiden dat de president Israël moet steunen. Heeft u het moeilijk met Israël? Tachtig procent van de kiezers van Obama zei 'ja' en 73 procent van de kiezers McCain zei 'nee'. Omgekeerd zei 67 procent van de kiezers van Obama 'ja' en 79 procent van de kiezers van McCain 'nee' in verband met gesprekken van Washington met Hamas. En 61 procent van Obama-kiezers keurde een Palestijns "recht op terugkeer" goed, tegenover slechts 21 procent van de McCain-kiezers.
Bijna een jaar later vroegen dezelfde enquêteurs de Amerikaanse volwassenen hoe men het best kon omgaan met het Arabisch-Israëlisch conflict. Ze vonden "een sterk uiteenlopende visie" op dit probleem. Drieënzeventig procent van de democraten zeiden dat de president de historische band met Israël moest beëindigen en dat Arabieren en Israëliërs gelijk moesten worden behandeld; slechts 24 procent van de republikeinen kon zich daarin vinden.
 Gallup over "Sympathie voor Israëliërs vs. Palestijnen bij de Midden-Oostensituatie, gerangschikt volgens politieke voorkeur." |
Een enquête van deze maand vroeg of een kiezer "eerder geneigd of minder geneigd zal zijn om te stemmen voor een kandidaat die kan worden beschouwd als pro-Israël". Negenendertig procent van de democraten en 69 procent van de republikeinen geven de voorkeur aan de pro-Israël kandidaat. Omgekeerd zou 33 procent van de democraten en 14 procent van de republikeinen minder geneigd zijn een kandidaat te steunen omdat hij pro-Israël is. Democraten zijn enigszins gelijkmatig verdeeld als het over Israël gaat, maar de republikeinen zijn pro-Israël in een verhouding van 5 op 1.
Er bestaat een consensus over het feit dat de twee partijen almaar verder uit elkaar groeien. Jeff Jacoby van de Boston Globe, pro-Israël en conservatief, vindt dat "de oude politieke consensus, die de republikeinen en democraten bij elkaar bracht in hun steun voor de enige bloeiende democratie in het Midden-Oosten, is afgebroken". James Zogby van het Arab American Institute, links en anti-Israël, is het ermee eens en schrijft dat "het traditionele Amerikaanse beleid ten aanzien van het Israëlisch-Palestijnse conflict geen steun geniet van beide partijen". Als gevolg van veranderingen binnen de democratische partij is Israël uitgegroeid tot een polariserende kwestie in de Amerikaanse politiek, een slechte ontwikkeling.
Einde maart 2010, tijdens een dieptepunt in de relatie tussen de VS en Israël, schreef Janine Zacharia in de Washington Post dat sommige Israëliërs verwachten dat hun premier "naar manieren zoekt om tijd te kopen tot aan de tussentijdse verkiezingen in de VS [in november 2010], in de hoop dat Obama steun zou verliezen en dat meer republikeinen met Israëlsympathieën zouden worden verkozen." Dat men meent dat een Israëlische leider tijd probeert te winnen met het oog op minder democraten in het Congres bevestigt de hier geschetste veranderingen. Het geeft ook een leidraad voor kiezers.
