Vorige maand eindigde het grootste en langstlopende onderzoek naar terrorisme in Groot-Brittannië met de veroordeling van drie Britse moslims. Hun doel was om in 2006 trans-Atlantische vliegtuigen op te blazen, in de hoop 10 000 mensen te doden. Deze bijna-ramp herinnert ons aan het mondiale gevaar van de radicale islam in Groot-Brittannië.
De Heritage Foundation noemt Brits islamisme "een directe bedreiging voor de veiligheid" van de Verenigde Staten, en The New Republic noemt het "de grootste bedreiging voor de Amerikaanse veiligheid". De overheid is het daarmee eens. De Britse minister van binnenlandse zaken heeft in 2003 een dossier samengesteld waarin stond dat zijn land een 'significante basis' vormt voor terrorisme. In 2009 wees een CIA-onderzoek uit dat in Groot-Brittannië geboren staatsburgers van Pakistaanse afkomst (die gemakkelijk de Verenigde Staten kunnen binnengeraken in het kader van een 'visa waiver program'), de meest waarschijnlijke bron zijn van terrorisme in Amerika.
Het Londense Centre for Social Cohesion, dat deze onderzoeken bevestigt, bijwerkt en documenteert en wordt geleid door de formidabele Douglas Murray, heeft onlangs een 535 pagina's tellend onderzoek gepubliceerd, Islamist Terrorism: The British Connections, geschreven door Robin Simcox, Hannah Stuart en Houriya Ahmed. Het bestaat voornamelijk uit gedetailleerde biografische informatie over twee soorten daders van wat men 'aan islamisme gerelateerde misdaden' (Islamism related offences - IRO's) noemt: incidenten waarbij men bewijzen heeft die erop wijzen dat islamistische overtuigingen het belangrijkste motief zijn.
Een van de lijsten bevat informatie over de 127 personen die voor IRO's werden veroordeeld of voor zelfmoorden in IRO's binnen Groot-Brittannië; een andere lijst bevat biografieën van 88 personen met connecties met Groot-Brittannië, die zich bezighouden met IRO's elders in de wereld. De studie gaat over een periode van elf jaar: van 1999 tot 2009.
In Groot-Brittannië gehuisveste terroristen vertonen een angstwekkend normaal patroon in hun dagelijkse leven. Ze zijn overwegend jong (gemiddelde leeftijd: 26) en van het mannelijke geslacht (96 procent). Bijna de helft heeft een Zuid-Aziatische achtergrond. Van de personen wier educatieve achtergronden zijn gekend, zijn de meeste universitair geschoold. Van de personen wier beroepen zijn gekend, hebben de meesten een job of studeren ze voltijds. Verder heeft tweederde de Britse nationaliteit, tweederde heeft geen banden met verboden terroristische organisaties, en tweederde is nog nooit naar het buitenland geweest om terroristische trainingskampen bij te wonen.
Kortom: de meeste IRO's werden gepleegd door gewone moslims wier geesten werden gegrepen door de coherente en krachtige ideologie van het islamisme. Men zou eerder wensen dat elke terrorist een psychopaat is, want dan zou het probleem makkelijker op te lossen zijn.
De Britse geheime dienst schat dat vandaag in Groot-Brittannië meer dan 2000 personen een terroristische dreiging vormen, wat impliceert dat niet alleen de 'covenant of security', dat Groot-Brittannië ooit gedeeltelijk beschermde tegen een aanval van zijn eigen moslims, al lang niet meer werkt, maar ook dat het Verenigd Koninkrijk het westerse land is met de grootste terroristische dreiging uitgaande van 'interne' terroristen (uiteraard na Israël).
Wat de tweede groep betreft, islamisten die banden hebben met Groot-Brittannië en zich bezighouden met aanslagen buiten het land, zeggen de bescheiden auteurs van het rapport dat, omdat hun informatie misschien niet representatief is omdat de lijst niet uitgebreid genoeg is, zij geen statistische analyses geven. Maar hun voorbeelden geven wel een indicatie van de reikwijdte van het fenomeen, en ik heb aldus een lijst samengesteld van landen (en het aantal aan Groot-Brittannië verbonden daders) waar aan Groot-Brittannië gelinkte IRO's zich hebben voorgedaan.
De lijst van het Centre for Social Cohesion omvat Afghanistan (12), Algerije (3), Australië, Azerbeidzjan, België (2), Bosnië (4), Canada, Frankrijk (7), Duitsland (3), India (3), Irak (3), Israël (2), Italië (4), Jordanië, Libanon, Marokko (2), Nederland, Pakistan (5), Rusland (4), Saoedi-Arabië, Somalië, Spanje (2), Verenigde Staten (14) en Jemen (10). Ik voeg aan de lijst Albanië toe, waar een aanval heeft plaatsgevonden vóór 1999, en ook Bangladesh en Kenia, die men blijkbaar is vergeten.
 De twee Britse zelfmoordterroristen die een nachtclub in Tel Aviv aanvielen. |
In totaal werd in 28 landen een aanval gepleegd door in Groot-Brittannië gevestigde islamistische terroristen, wat een indicatie geeft van hun wereldwijde dreiging. Behalve India kunnen de aangevallen landen worden verdeeld in twee verschillende soorten: westerse landen, en landen waar de meerderheid moslim is. Een vreemd trio dat bestaat uit de Verenigde Staten, Afghanistan en Jemen, heeft het meest geleden onder Britse terroristen.
Deze gegevens werpen een aantal vragen op: Eén, hoe lang zal het duren tot de Britse autoriteiten beseffen dat in hun huidige beleid - het proberen te verbeteren van de materiële omstandigheden van moslims, terwijl men de islamisten sust - het o zo belangrijke ideologische aspect ontbreekt? Twee: bewijs dat er tot hier toe is wijst erop dat IRO's zorgen voor een versterking van de islamistische zaak in Groot-Brittannië; zal dit het patroon blijven, zelfs als het geweld aanhoudt, of zullen IRO's uiteindelijk een terugslag veroorzaken?
Tot slot, wat is er nog nodig opdat niet-Britse regeringen hun immigratieprocedures zullen richten op net die één of twee procent van de Britse populatie waarvan de daders uitsluitend afkomstig zijn: de moslimbevolking? Toegegeven: een onaangenaam vooruitzicht, maar beter dan te worden opgeblazen.
