De getuigenis van Faisal Shahzad, de would-be Times Square bommenlegger, gooit roet in het eten van de Obama-regering die de gevaren van islamisme en jihad probeert te negeren.
De verklaringen van Shahzad zijn opmerkelijk, want jihadisten proberen meestal hun vel te redden door onschuldig te pleiten als ze worden geconfronteerd met juridische vervolging. Een paar voorbeelden:
- Naveed Haq, die het gebouw van de Joodse Federatie in Seattle aanviel, pleitte onschuldig wegens ontoerekeningsvatbaarheid.
- Lee Malvo, een van de Beltway-sluipschutters, verklaarde dat "een van de redenen voor de beschietingingen was dat blanken hadden geprobeerd om Louis Farrakhan te schaden." Zijn partner, John Allen Muhammad, beweerde tot aan zijn dood dat hij onschuldig was.
- Hasan Akbar doodde twee Amerikaanse collega-soldaten terwijl ze lagen te slapen. Hij zei tegen de rechter: "Ik wil mijn excuses aanbieden voor mijn aanval, ik had het gevoel dat mijn leven in gevaar was en had geen andere opties. Ik wil u ook om vergiffenis vragen."
- Mohammed Taheri-azar, die aan de Universiteit van North Carolina studenten probeerde te vermoorden door met een auto op hen in te rijden en een reeks jihadistische pogingen tegen de VS ondernam, onderging even later een gedaanteverwisseling; hij zei "erg veel spijt" te hebben van zijn misdaden en hij vroeg om zijn vrijlating, zodat hij zich opnieuw kan "integreren als een goed, zorgzaam en productief lid van de samenleving" in Californië.
Deze pogingen passen in een breder patroon van islamistische leugenachtigheid; zelden is een jihadist eerlijk over zijn ware bedoelingen. Zacarias Moussaoui, de twintigste would-be kaper van 9/11, kwam in de buurt: de gerechtelijke procedure begon met zijn weigering om onschuldig te pleiten (wat de rechter vertaalde als "onschuldig"), om vervolgens op een mooie dag schuldig te pleiten voor alle aanklachten.
Shahzad, 30 jaar oud, handelde op een uitzonderlijke manier bij zijn verschijning voor een rechtbank in New York City op 21 juni. Zijn antwoorden op de vele vragen van rechter Miriam Goldman Cedarbaum ("En waar was de bom?", "Wat heb je gedaan met het pistool?") waren een duizelingwekkende mengeling van respect en minachting. Het ene moment beantwoordde hij beleefd, rustig, geduldig, volledig en informatief de vragen. Het andere moment rechtvaardigde hij op exact dezelfde toon zijn poging tot het plegen van een koelbloedige massamoord.
Nadat Shahzad liet merken dat hij de intentie had om schuldig te pleiten voor alle tien de beschuldigingen, vroeg de rechter: "Waarom wilt u schuldig pleiten?" Een begrijpelijke vraag, gezien het feit dat hij zeker voor vele jaren in de gevangenis zou belanden. Hij antwoordde onomwonden:
"Ik wil schuld bekennen en ik ga nog honderd keer schuld bekennen, want tot op het moment dat de VS hun troepen weghalen uit Irak en Afghanistan en stoppen met doden in Somalië, Jemen en Pakistan en stoppen met de bezetting van moslimlanden en stoppen met het doden van de moslims en stoppen met het aangeven van moslims aan hun regering, zullen we de Verenigde Staten aanvallen, en daarvoor pleit ik schuldig."
Shahzad wilde zichzelf per se laten gelden als een antwoord op Amerikaanse acties: "Ik ben een deel van het antwoord op de VS die de islamitische landen en de moslims terroriseren, en daarom neem ik wraak." Daaraan voegde hij nog toe dat "Wij moslims één gemeenschap zijn." Dat was nog niet alles; hij beweerde droogjes dat het zijn doel was gebouwen te vernielen en "mensen te verwonden of te doden," want "men moet begrijpen waar ik vandaan kom, omdat... Ik mezelf beschouw als een Mujahid, een moslimkrijger."
Wanneer Cedarbaum erop wees dat de voetgangers op Times Square tijdens de vooravond in mei geen moslims aanvielen, antwoordde Shahzad: "Maar de [Amerikaanse] mensen kiezen de regering. We beschouwen hen allemaal als één." Zijn opmerking geeft niet alleen aan dat de Amerikaanse burgers verantwoordelijk zijn voor hun democratisch gekozen regering, maar het geeft ook de islamistische opvatting weer dat ongelovigen per definitie niet onschuldig kunnen zijn.
Hoewel deze tirade afschuwelijk is, geeft het duidelijk aan wat de ware aard is van islamisten. Shahzads bereidheid om zijn islamitische doelen te benoemen en er lange tijd voor in de gevangenis te zitten, is een doorn in het oog van de regering Obama, die er alles aan doet om islamisme niet als vijand te benoemen en de voorkeur geeft aan flauwe formuleringen zoals "man-caused disasters".
Amerikanen moeten - net zoals alle andere westerlingen, alle niet-moslims en alle anti-islamistische moslims - luisteren naar de zeer duidelijke verklaring van Faisal Shahzad, en het pijnlijke feit accepteren dat de islamistische woede en hun aspiraties echt wel een motivatie zijn voor terroristen.
