Een effectieve contraterrorisme-strategie moet gericht zijn op het feit dat het terrorisme door moslims in de naam van islam de strategische bedreiging vormt voor geciviliseerde volkeren, of die nu moslim zijn of niet.
Op het laagste niveau houdt deze bedreiging individuele personen in die, getroffen door het Sudden Jihad Syndrome (plotselinge jihad syndroom), onverwachts aan een moordpartij beginnen. Op het hoogste niveau is het een criminele organisatie als Hamas die de quasi-bestuurlijke Palestijnse Autoriteit leidt, of zelfs de pogingen van Al Qaeda om massavernietiginswapens te verkrijgen. Al met al, als er een eind gemaakt zou worden aan het terrorisme door moslims, dan zou dit een grote stap zijn richting het winnen van wat sommigen de Vierde Wereldoorlog noemen.
Kan dit tot stand worden gebracht?
Ja, en wel gedeeltelijk door effectief contraterrorisme. Personen moeten worden opgespoord, organisaties opgeheven, landsgrenzen bewaakt, finaciering geweigerd, massavernietigingswapens verboden. Echter, deze stappen pakken slechts de symptomen van het probleem aan, niet het probleem zelf. "Het probleem zelf" bestaat uit de aandrijfkrachten achter deze vloedgolf van geweld door moslims in naam van de islam. Alleen als we de reden waarom het terrorisme zo is opgekomen als een kenmerk van islam kunnen isoleren, dan kan het geweld worden gestopt.
Deze agressie komt niet voort uit de een of andere perverse noodzaak om willekeurige schade toe te brengen, ook komt het niet voort uit de religie, die een generatie geleden lang niet zo'n gewelddadigheid voortbracht. Nee, het is het resultaat van politieke ideeën.
Ideeën spelen geen rol in alledaagse criminaliteit, die puur zelfzuchtig is. Maar ideeën, vooral die met betrekking tot het radicaal veranderen van de wereld, staan centraal in het terrorisme, en dit vooral in haar suïcidale variant. In tegenstelling met de meesten van ons, die over het algemeen het leven accepteren zoals het is, staan utopianen erop, een nieuwe en betere wereld te bouwen. Om dit te bereiken, eisen ze alle macht voor zichzelf op, tonen ze een totale minachting voor het menselijk leven, en hebben ze de ambitie hun denkbeelden wereldwijd te verspreiden. Er bestaan verschillende utopische schema's – waarvan het fascisme en het communisme historisch gezien het meest van invloed zijn geweest, en beide hebben miljoenen doden geeist.
In 1945 en 1991 respectievelijk werden deze twee totalitarismen overwonnen door oorlog, de eerste gewelddadig (in W.O II), de tweede subtieler (in de Koude Oorlog). Hun ondergang was een aanmoediging voor sommige optimisten te denken dat de tijd van utopisme en totalitarisme ten einde was gelopen en dat een liberale orde er permanent voor in de plaats gekomen was.
Helaas hield deze overtuiging geen rekening met een derde totalitarisme, dat al opkwam in de jaren 1920, namelijk het islamisme, kort gedefinieerd als het geloof in dat wat de kwestie ook moge zijn - van opvoeding tot oorlogvoering, "Islam is de oplossing." Als het resultaat van verscheidene factoren – een historische rivaliteit met joden en christenen, een explosief geboortecijfer, de verovering van Iran in 1979, de ondersteuning van olielanden – zijn islamisten de dominante stem geworden in de discussie onder de in hun islamitische identiteit en/of geloof geinteresseerde moslims.
De islamitische wet, die de laatse twee eeuwen veelal in aftocht was, kwam terug, en daarmee ook de jihad, de heilige oorlog. Het kalifaat, dat feite al meer dan duizend jaar niet meer bestaat, werd een blijmoedige droom. Ideeen geopperd door denkers en organisatoren als Muhammad ibn Abd al-Wahhab, Shah Waliullah, Sayyid Abu'l-A'la al-Mawdudi, Hasan al-Banna, Sayyid Qutb, and Rouhollah Khomeini waren zeer succesvol in hun aanval op traditionele, modernistische en centristische interpretaties van de islam. Om de vergiftigde opvattingen van deze utopianen vooruit te helpen, gebruikten hun aanhangers gewelddadige middelen, waaronder terrorisme.
De meest effectieve vorm van contraterrorisme bestrijdt niet de terroristen, maar de ideeën die hen motiveren. Deze strategie behelst twee hoofdstappen. Ten eerste moet de islamistische beweging - net als hiervoor de fascistische en communistische bewegingen - overwonnen worden, op ieder niveau en op welke manier dan ook, met alle middelen die er zijn, zowel in het openbaar als particulier. Deze taak is voorbehouden aan non-moslims, aangezien islamitische gemeenschappen zich in het algemeen niet niet kunnen of willen ontdoen van hun islamistische elementen.
Hiertegenover staat dat het enkel de moslims zelf zijn die de tweede stap kunnen zetten, namelijk de verwoording en verspreiding van een moderne, gematigde, democratische, liberale, menselijke en vrouwvriendelijke islam. Non-moslims kunnen hieraan meehelpen door afstand te nemen van islamisten en gematigde moslims bij te staan.
Hoewel het theoretisch mogelijk is, lijkt door de zwakheid van de voorstanders een gematigde islam nog een verre droom te zijn. Desondanks is het succes van een gematigde islam de enige effectieve vorm van contraterrorisme. Het terrorisme, gebaseerd op slechte ideeën, kan alleen gestopt worden door goede.
