DP opm.: Dit hoofdstuk, gebaseerd op een voordracht op de India Foundation conferentie omtrent contra-terreur in Jaipur in februari 2016, was voorbereid voor publicatie zonder mijn assistentie. Ik heb enkele lichte wijzigingen aangebracht in de tekst. De originele titel luidt: "Het Kalifaat, Al-Qaeda en Globale Jihad."
Een vraag die vaak gesteld wordt is "Wat willen de jihadisten [Moedjahedien]?" Het antwoord is verrassend obscuur, zoals de meeste van hun aanslagen geen duidelijke eisen inhouden.
De verschrikkelijke aanslagen in Moembai in november 2008 en in Parijs in november 2015 werden uitgevoerd door zelfmoordcommando's, met gewapende mannen die massale beschietingen pleegden. Elders hebben ze gebruik gemaakt van aanvallen met machinegeweren, onthoofdingen, bombardementen, kapingen, enz. Nadat de aanvallers door de veiligheidsmacht werden geneutraliseerd, werd de schade die ze veroorzaakten beoordeeld en hebben speurders getracht de identiteit van de daders te traceren, om te kijken naar mogelijke motieven. Louche websites maken dan post-hoc niet-geverifieerde opeisingen, die nog steeds de vraag niet beantwoorden: "Wat willen de jihadisten?"
Motieven voor aanslagen van jihadisten
Waarom blijven de motieven onverklaard? Na de aanslagen van 11 september 2001 jegens de Verenigde Staten, speculeren de analisten nog steeds over de waarschijnlijke motieven. In het algemeen kunnen we echter zeggen dat er twee algemene categorieën of motieven voor aanslagen zijn.
Het eerste is het wijzigen van het specifiek beleid van de geviseerde staat. Als voorbeeld zou dit kunnen leiden tot de terugtrekking van buitenlandse troepen uit Irak en Afghanistan, of om Riyad zover te krijgen om buitenlandse troepen van zijn grondgebied te verdrijven. Het kan ook gericht zijn om regeringen onder druk te zetten om de steun aan Israël te beëindigen of om druk uit te oefenen op New Delhi om de controle over Kasjmir over te geven.
De tweede categorie is breder opgevat en is gericht op het verzwakken van niet-moslims in het algemeen, ondermijning van hun economie, het creëren van angst in de gedachten van hun bevolking en het proberen om moslim superioriteit te vestigen. Maar beide categorieën wijzen op iets groter. De jihadisten trachten een wereld te vestigen die gedomineerd wordt door moslims, islam, sharia en het kalifaat.
We zien dat jihad twee vormen aanneemt, gebaseerd op de relatieve sterkte van de moslimbevolking in een gebied. Waar niet-moslims regeren, is de poging bedoeld om de controle te krijgen over de hefbomen van de macht en om de leiding te nemen. Het doel is om het kafir-regime omver te werpen. Er is geen directe poging om te bekeren, maar de oorlog is een oorlog om het grondgebied. Waar de moslims regeren, is het doel om de Sharia in zijn geheel toe te passen. De hoop of uiteindelijke status is om een vrome, rechtvaardige alleenheerser te installeren die de moslims sterk en rijk maakt en die hun verdeeldheid kan beëindigen. De eindstatus van beide is echter het wereldwijde kalifaat. De Kalief regeert over alle volkeren van de wereld en implementeert de Sharia wet in zijn geheel.
Beknopte geschiedenis
De opvolging van Mohammed creëerde diepe verdeeldheid binnen de Islam die tot op heden bestaat. Het hart van het geschil was wie de plaats van de profeet aan het hoofd van de moslimgemeenschap zou bezetten, die tot op heden ook een scheiding vormt tussen Sjiieten en Soennieten. De opvolgers van Mohammed voorzagen echter grote islamitische veroveringen over de komende driehonderd jaar. Het uitvoerende kalifaat eindigde in de jaren 940 en hoewel de titel werd doorgegeven, was die nominaal. Het laatste Abbasiden kalifaat in Bagdad eindigde in 1258 na Chr. nadat de Mongolen Bagdad veroverden. In de laatste helft van het Abbasiden regime waren de moslimheersers echter begonnen met andere titels toe te kennen zoals sultan. Atatürk beëindigde het kalifaat op 3 maart 1924, maar het idee leefde verder zoals te zien was in de [Indiase] Khilafat-beweging vanaf 1919-26..
De meer recente articulaties van een kalifaat zijn van Osama bin Laden, die een "vroom kalifaat wilde [dat] vanuit Afghanistan zal starten". Zijn opvolger, Ayman al-Zawahiri, had een kalifaat voor ogen waarvan "de geschiedenis een nieuwe wending zou nemen". Volgens Fazlur Rehman Khalil, een andere leider van Al-Qaeda: "Vanwege de zegeningen van de jihad is het aftellen van Amerika begonnen. Het zal snel zijn nederlaag toegeven "en het zal gevolgd worden door een kalifaat. In 2005 startte al-Qaeda het Sawt al-Khalifa radiostation op.
Het Kalifaat
 Fatih Alev, imam van het Dansk Islamisk Center in Kopenhagen. |
Uitspraken door bepaalde leiders en een algemeen gevoel onder de bevolking gaf aan dat er een kalifaat in de maak was. Tijdens een bijeenkomst van Hizb Ut-Tahrir in Kopenhagen, sprak zijn imam, Muziz Abdullah, een tot de nok gevulde zaal toe. "Tien jaar geleden toen ik begon, was het totaal onrealistisch om te denken dat er een kalifaat zou kunnen zijn," verklaarde hij. "Maar thans geloven mensen dat het over een paar jaren kan gebeuren." Fatih Alev, een imam in Kopenhagen, verklaarde: "De dag van vandaag is het kalifaat helemaal niet relevant. Vanaf morgen zou het relevant kunnen zijn. Ik zou het niet durven uitsluiten."
Er leefde ook een gevoel van een rem op een kalifaat onder de gewone mensen. Volgens Kerem Acar, een kleermaker in het centrum van Istanboel: "Ik zal het niet zien, en mijn kinderen zullen het niet, maar op een dag zullen de kinderen van mijn kinderen zien dat iemand, zoals de paus, zich tot kalief verklaart en een impact zal hebben." Ertuğul Örel, een café eigenaar in Istanboel, heeft de hoop uitgesproken op een kalifaat, maar geloofde niet dat het er zou komen. "Een kalifaat betekent dat er één stem zou zijn," zei hij. "Maar ik weet dat noch de Amerikanen noch de Europeanen het ooit zullen toestaan." Ali Bulaç, een Turkse autoriteit omtrent de islam en Turkije, was vrij expliciet toen hij zei: "Het concept van het kalifaat leeft zeer sterk in het collectieve geheugen van de samenleving."
Veel van hetzelfde werd uitgesproken door Zeyno Baran, een expert omtrent Hizb ut-Tahrir. "Enkele jaren geleden lachten mensen er nog mee. Maar sinds dat bin Laden, Zarqawi & anderen zeggen dat ze het kalifaat willen oprichten, nemen de mensen hen meer ernstig." Posters waarop in grote helder rode letters wordt opgeroepen tot de oprichting van een islamitisch kalifaat in Libanon sieren thans de straten in Sidon, die werden aangebracht door leden van Hizb ut-Tahrir. De posters roepen op om "een islamitisch kalifaat te doen herleven sinds de vijanden in het kwaadaardige en koloniale Westen on spirituele krachten onderschatten. Wij zullen enkel sterk naar buiten komen met een islamitische staat."
Zoals James Brandon in de Christian Science Monitor uitdrukte: "Hizb ut-Tahrir belooft dat een herleefd kalifaat de corruptie zal beëindigen en welvaart zal brengen... Het zal de moslims instigneren en uiteindelijk het Westen overwinnen." Hij citeert Abdullah Shakr, een Jordaans lid van de groep: "De moslimwereld heeft hulpbronnen zoals olie maar het ontbreekt aan het leiderschap dat ons zal regeren volgens de islamitische wet en deze jihad maakt dat de hele wereld bang is." Shakr geeft aan dat het succes van het kalifaat tot meer conversies tot islam zal leiden en de hele wereld islamitisch zal omkeren. Echter, de route naar het kalifaat, zoals gepropageerd door Hizb ut-Tahrir, gaat geleidelijk en verloopt meestal vredig. Voor al-Qaeda is het gewelddadig en revolutionair.
Niet-moslim standpunten
 Dick Cheney begreep het kalifaat beter dan vele professoren in islamitische studies. |
Buiten de moslimwereld was het begrip van een andere orde. In 2004, toen Dick Cheney sprak over Osama bin Laden, zei hij expliciet dat "ze spreken over het willen herstellen van wat je zou kunnen noemen als het zevende-eeuwse kalifaat," dat bestuurd zou worden door de shariawet, de meest rigide interpretatie van de Koran," zei hij. Vele anderen in de George W. Bush-regering volgden en in 2005 luidde The Daily Telegraph de alarmbel en stipuleerde dat "Fanatici over de hele wereld dromen van de terugkomst van de Kalief."
Het idee leek op dat moment onmogelijk en de Bush-hatende politieke linkerzijde, waaronder de islamspecialisten (Kenneth M. Pollack, John L. Esposito, Shibley Telhami) hebben het hele onderwerp weggewuifd. Onderzoeksjournalist Robert Dreyfuss stond afkerig van het idee van de aspiratie naar een kalifaat. Hij beschreef het als "idioot", van het idee dat islamitische krachten een kalifaat van Noord-Afrika tot Zuidoost-Azië wilden vestigen. "Dit was absolute onzin", zei hij. "Wat er gebeurde was dat degenen in de regering die dergelijke verklaringen hebben afgelegd, deze baseerden op wat ze lazen op de website van al-Qaeda en andere jihadi websites." "Zulke bedreigingen," voegde hij eraan toe "waren pure fantasieën en zouden als zodanig moeten behandeld worden."
Een kalifaat bestaat
Toen op 29 juni 2014 plotseling een kalifaat opdook, aangekondigd als een "Islamitische Staat" en onder de leiding van Kalief Ibrahim, kwam dit compleet onverwacht. De aankondiging werd gevolgd door spectaculaire militaire overwinningen, met name Mosoel, dat het een uniek en wereldwijd prestige gaf. Groepen zoals Boko Haram brachten het eerbetoon en het had een elektrificerende invloed op Soennitische moslims. Het potentiële impact van de islamitische staat als een kalifaat is dat deze droom van een enkel regime over het "islamdom" en daarbuiten, anderen inspireerde om hetzelfde te doen en het radicaliseerde de islamistische bewegingen.
© 2017 door Daniel Pipes. Alle rechten voorbehouden.
