Een vooraanstaande Iraanse politieke figuur, Issa Kalantari, waarschuwde onlangs dat door fouten uit het verleden Iran werd overgelaten met een watervoorziening die voor 70 procent ontoereikend is, waardoor 55 miljoen van de 78 miljoen Iraniërs zouden gedwongen worden om hun geboorteland te verlaten naar onbekende oorden.
Vele feiten ondersteunen Kalantari 's apocalyptische voorspelling: Het eens in de poëzie zo opgehemelde Urmia Meer, het grootste meer in het Midden-Oosten, heeft sinds 1996 meer dan 95 procent van haar water verloren en is van 31 miljard kubieke meter gedaald tot 1,5 miljard. Wat de Seine is voor Parijs, was de Zayanderud voor Isfahan – behalve dat de laatste sinds 2010 kurkdroog staat. Meer dan tweederde van Irans steden en dorpen staan "op de rand van een watercrisis" die kan leiden tot drinkwater tekorten; duizenden dorpen zijn afhankelijk van de levering van water met tankwagens. Ongekende zandstormen verstoren de economische activiteit en beschadigen de gezondheid.
 Meer Urmia in Iran heeft de voorbije decennia 95 procent van haar water verloren. |
Niet enkel de Iraniërs verkeren in gevaar; vele anderen in het uitgedroogde Midden-Oosten kunnen eveneens worden gedwongen om in een ongewenste, armoedige en uitzichtloze ballingschap te leven. Op één enkele unieke en prachtige uitzondering na (Israël), komt een groot deel van het Midden-Oosten zonder water te zitten als gevolg van dergelijke kwalen zoals bevolkingsgroei, kortzichtige dictators, verwrongen economische stimulansen en het vernietigen van de infrastructuur door oorlogvoering. Enkele specificaties:
Egypte: Stijgende zeespiegels dreigen niet enkel de steden aan de kust onder water te dompelen (met inbegrip van Alexandrië, bevolking 4 miljoen), maar ook om de Nijldelta aquifer te vervuilen, één van's werelds grootste grondwater reservoirs (een aquifer is een watervoerende laag in de ondergrond bijvoorbeeld zand; vert.) De Ethiopische regering heeft eindelijk de hydraulische mogelijkheden van de Blauwe Nijl ontdekt die ontspringt in het land en is begonnen met het bouwen van enorme dammen die de stroom van rivierwater ernstig zou kunnen verminderen die Egypte (en Soedan) bereikt.
Gaza: In wat heet een 'hydrologische nachtmerrie', is door indringing van het zeewater en de lekkage van afvalwaters zowat 95 procent van de kust aquifer ongeschikt geworden voor menselijke consumptie.
Jemen: Olie overschotten laten Jemenieten toe om meer dan ooit tevoren op qat te kauwen, een blad waarvan struiken veel meer water absorberen dan de voedselplanten die ze hebben vervangen. Het drinkwater is in veel bergachtige gebieden "verminderd tot minder dan een kwart per persoon per dag," meldt waterspecialist Gerhard Lichtenthaeler. Specialist Ilan Wulfsohn schrijft dat Sana'a "de eerste hoofdstad in de wereld kan worden die zonder water zal vallen."
 Drie Jemenieten kauwen op qat. |
Syria: De Syrische regering heeft 15 miljard dollar verspild aan mislukte irrigatieprojecten in de jaren 1988 tot 2000. Tussen 2002 en 2008 zijn bijna alle 420.000 illegale waterputten en -bronnen droog gevallen, complete watervoorraden zijn met de helft gedaald evenals de uitvoer van granen, waardoor 250.000 boeren hun land hebben verlaten. Tegen 2009, hebben de waterproblemen meer dan 800.000 banen gekost. Tegen 2010, in het achterland van Raqqa, thans de hoofdstad van Islamitische Staat (ISIS/ISIL), zijn volgens berichten van The New York Times, "oude irrigatiesystemen ingestort, ondergrondse waterbronnen uitgedroogd en honderden dorpen werden verlaten sinds de landbouwgronden veranderden in gebarsten woestijngrond en grazende dieren afsterven."
Irak: Deskundigen voorspellen dat de stroom water van de Eufraat rivier spoedig gehalveerd zal worden (verwijzend naar Openbaringen 16:12 voor deze gevolgen). Al in 2011, werd de dam van Mosoel, de grootste dam in Irak, geheel afgesloten wegens onvoldoende stromend water. Het zeewater uit de Perzische Golf heeft de Shatt al-Arab opgestuwd; resulterende in zilt water dat de visserij heeft vernietigd, alsmede vee en gewassen. In Noord-Irak, hebben watertekorten geleid tot de leegloop van de dorpen, waarvan sommigen thans begraven liggen onder het zand, en werd een 95 procent afname van gerst en tarwe landbouw geconstateerd. Dadelpalmen zijn geslonken van 33 tot 9 miljoen. Saddam Hussein draineerde de moerassen van Zuid-Irak, maar vernietigde tegelijkertijd een wildlife ecologie en beroofde de moeras-Arabieren van hun levensonderhoud.
Perzische Golf: Enorme ontziltingsinspanningen hebben, ironisch genoeg, het niveau van zoutgehalte van het zeewater in de Golf doen toenemen van 32.000 tot 47.000 delen per miljoen, die zowel de fauna als het onderwaterleven bedreigen.
Het nabij gelegen Pakistan zal misschien "een door watertekort stervend land zijn" tegen 2022.
Israël is de enige uitzondering in dit deze regionale verhaal van pure narigheid. Het leed ook, zoals onlangs in de jaren negentig, aan watertekort; maar thans, dankzij een combinatie van instandhouding, recycling, innovatieve landbouwtechnieken en high-tech ontzilting, wordt het land overspoeld met H2O (Israëls waterautoriteit: "We hebben al het water dat we nodig hebben"). Ik vind het bijzonder opvallend dat Israël ongeveer 17 liter water voor amper één enkele Amerikaanse dollarcent kan ontzilten; en dat het ongeveer vijf keer meer water recycleert dan het als tweede gerangschikte Spanje.
 Technologie voor druppelsgewijze irrigatie gemaakt door Netafim, een Israëlisch bedrijft dat opereert in meer dan 100 landen. |
Met andere woorden, de onrust onder de bevolking die wordt aangedreven door de dreigende droogte en die waarschijnlijk de ergste is van de vele ernstige problemen van het gebied, kan worden opgelost, mits enig intellect en politieke volwassenheid. Wanhopige buren zou misschien kunnen denken om hun zinloze oorlogen te staken en eruit te leren, en in plaats daarvan eindigen als een hydraulische grootmacht in de wereld.
Mr. Pipes (DanielPipes.org, @DanielPipes) is president van het Middle East Forum. © 2015 by Daniel Pipes. All rights reserved.
Bijgewerkt op 11 mei 2015: Buren in het Midden-Oosten zijn wellicht niet bereid om te leren over water van de Israëliërs maar Californiërs doen dat wel: sommige projecten (zoals de 1 miljard dollar ontziltingsplant van IDE Technologies waarvan de bouw zal starten in november aanstaande en die dagelijks 50 miljoen gallons water aan het gebied van San Diego zal leveren) zijn reeds onderweg en nog veel, veel meer werken staan in de steigers.
