Mijn oproep voor de overwinning van Israël bracht Martin Sherman, directeur van het Israëlische Instituut voor Strategische Studies, ertoe tot het publiceren van drie ernstige en opbouwende kritische artikelen te schrijven (hier, hier en hier) in Israel National News. Dit is een uitstekende manier om een idee te verbeteren en ik dank hem hiervoor.
In antwoord vat ik hier eerst in grote lijnen mijn thesis samen en vervolgens antwoord ik op de bedenkingen van M. Sherman.
Mijn argument: Bijna dertig jaar "vredesproces" heeft de Israëlisch-Palestijnse betrekkingen slechter achtergelaten dan ze in eerste instantie waren. Daarom is elke poging in die richting (zoals die door Donald Trump thans wordt voorbereid) een dwaas spel. Noch compromissen noch "pijnlijke concessies" maken een einde aan conflicten, maar eerder, zoals de geschiedenis laat zien, dat één van de protagonisten het opgeeft.
Het breken van de Palestijnse wil om te vechten zal niet gemakkelijk of aangenaam zijn; maar het enige andere alternatief is het verdwijnen van Israël. Palestijnse aanvaarding van Israël holt het anti-Zionisme uit en zal uiteindelijk ook andere Arabieren en moslims aanmoedigen om door te gaan. Een nederlaag zal de Palestijnen enorm helpen, die hun destructieve focus op de Joodse staat eindelijk kunnen beëindigen en in plaats daarvan hun eigen politiek, economie, samenleving en cultuur kunnen beginnen opbouwen.
Mijn doel is om Washington te overtuigen om Israël te laten winnen; eens dit is bereikt, kunnen Israëliërs in detail uitwerken hoe dit doel bereikt moet worden. Met dit doel heeft het Midden-Oosten Forum, de organisatie die ik leid, met leden van het Congres samengewerkt om een Congres Israël Victory Caucus te starten om de president aan te manen - deze of de toekomstige - te verzoeken de Israëlische overwinningsbenadering aan te nemen.
In antwoord daarop noemt Sherman de conceptuele grondslagen van mijn aanpak "uitermate verstandig" en denkt over de Congrescaucus als een "beslissende welkome en tijdige" ontwikkeling. Maar na de felicitaties, gaat Sherman verder met te waarschuwen en stelt vijf elementen in vraag:
 Martin Sherman. |
Waaruit bestaat die overwinning? Sherman stelt 13 relevante vragen over de aard van de overwinning (voorbeeld: hoeveel Palestijnse slachtoffers moet Israël maken om de overwinning te bekomen?). Mijn antwoord: Deze vragen zijn zeker geldig en nuttig, maar mijn doel is om de principes van het Amerikaanse beleid te wijzigen, niet om de Israëlische tactiek uit te werken. Het is te vroeg om een antwoord te geven op de door Sherman genoemde details. Bovendien ben ik een analist van de Amerikaanse buitenlandse politiek en geen kolonel in het Israëlische leger.
Anti-Zionisten zijn er overal. Sherman merkt op dat omdat het Midden-Oosten gevuld is met vijanden van de Joodse staat het moeilijker zal zijn om de Palestijnen ervan te overtuigen dat het spel voorbij is, dat Israël hier permanent zal blijven en dat hun kant verloren heeft. Mijn antwoord: Het is waar dat leven in het midden van een oceaan van anti-Zionisme, Israël's taak moeilijker maakt, maar als de Palestijnen uiteindelijk de strijd tegen Israël zullen staken, zal hun centrale ligging in het conflict leiden tot een verzwakking van het Zionisme van Marokko tot Indonesië en van Molenbeek tot in Dearborn. Uiteraard zal deze verandering niet onmiddellijk zijn, maar roomser te willen zijn dan de Paus in Rome, maakt deze positie steeds moeilijker vol te houden na verloop van tijd. Een Palestijnse nederlaag zal het begin markeren van het einde van een bredere oorlog van Arabieren en moslims tegen Israël.
Geen Palestina - nooit: Omdat hij de gretigheid naar een Palestijnse staat de overwinning van Israël ziet ondermijnen, wil Sherman zien dat de Israëlische leiders definitief "Palestina" afwijzen. Mijn antwoord: Integendeel. De allure van een staat nadat het conflict beëindigd is biedt voordelen voor beide partijen. De Israëli's zijn vrij om te beslissen over zaken die de moeite zijn en de Palestijnen zullen een reden hebben om zich behoorlijk te gedragen.
Het "humanitaire paradigma": Dit is Sherman's alternatief voor een overwinning. Het bestaat uit twee stappen: (1) De Israëlische regering trekt de erkenning terug van de tweeling Palestijnse regimes en stoppen elke handel en diensten aan hen (water, elektriciteit, brandstof, postdiensten, communicatie, havenfaciliteiten, innen van taksen of overmakingen) gevolgd door (2) een Israëlische aanbod van geld aan de Palestijnen, genoeg om hen te overtuigen om vrijwillig te vertrekken naar "een beter en veiliger plaats elders" in de wereld. Mijn antwoord: Vanwege het extreme nationalisme, een sterkere sociale druk en zelfs een sterkere sociale druk en waarschijnlijk bedreigingen met geweld, betwijfel ik ten zeerste dat deze optie veel leden zal kunnen overtuigen, maar het is zeker een poging waard.
Vechten tegen het "Palestijnse verhaal" Sherman verwijst naar de wijdverspreide aanvaarding van de anti-Israël lijn en wijst op Israël 's onvermogen om haar eigen boodschap van vernieuwing en verwezenlijkingen uit te brengen. Hij vraagt om een jaarlijks budget van 1 miljard dollars te realiseren om de Zionistische zaak te verdedigen. Mijn antwoord: Goed idee. Misschien dat er een nieuwe Abba Eban zal opstaan.
 Harry Truman (L), Abba Eban en David Ben-Goerion in 1951. |
Samengevat. Sherman en ik zijn het direct oneens met elkaar op slechts één enkel punt: Israël accepteert de mogelijkheid van een Palestijnse staat. Anders is het een kwestie van timing, nuance en nadruk. Ik voel me aangemoedigd dat we het zoveel eens zijn en kijk ernaar uit om samen te werken om een doel te promoten waarvan de tijd is gekomen: de overwinning van Israël.
Daniel Pipes (DanielPipes.org, @DanielPipes) is de president van het Midden-Oosten Forum. © 2017 door Daniel Pipes. Alle rechten voorbehouden.
