Oman, waar ik de afgelopen week heb doorgebracht, is een Arabisch land als geen ander. Mogelijkheden in overvloed.
 Het negentiende eeuwse Omanitische sultan's paleis in Zanzibar. |
Islam heeft er drie belangrijke stromingen: Soennieten (zowat 90 procent van alle moslims), Sjiieten (ongeveer 9 procent) en Ibadi (ongeveer 0,2 procent). Oman is het enige land in de wereld waarvan de bevolking geleid wordt door een Ibadi-meerderheid. Omdat het een kleine minderheid is in de grotere islamitische context, hebben de heersers van Oman zich historisch ver weg gehouden van de Midden-Oosten kwesties. Een deel van het land bevindt zich in geïsoleerd bergachtig woestijngebied, een deel is gericht op de zeeën, vooral op India en Oost-Afrika. Gedurende twee eeuwen concurreerde het Omaanse rijk met de Europeanen voor de controle over de Indische Oceaan; inderdaad, Oman bestuurde het Afrikaanse eiland Zanzibar tot 1964, waardoor het de enige niet-Europese staat was dat Afrikaans grondgebied controleerde.
 Bemerk het afgescheiden schiereiland van Musandam, een deel van Oman ten noorden van het gebied van de VAE. |
Deze unieke geïsoleerdheid ten aanzien van de Midden-Oosten problemen, of dat nu het Arabisch-Israëlische conflict is of het Iraanse expansionisme, zijn, blijft ter plaatse verder bestaan. op zijn plaats. Op dit moment, met een burgeroorlog die woedt in nabij gelegen Jemen en Iran, die voor problemen zorgen op het Musandam schiereiland van Oman, dat uitpiekt in de super-strategisch gelegen Straat van Hormuz, blijft Oman een oase van rust. Het jihadisme is tot dusver niet-bestaand en geen geweld in Oman en ook geen Omanis die willen toetreden tot ISIS.
De gespleten woestijn-natuur van Oman heeft een spanning veroorzaakt tussen de kosmopolitische wereldsheid en de eilanden. De regeerder van 1932 tot 1970, Said bin Taimur, ging naar India en Irak naar school, bezocht dan Franklin D. Roosevelt in Washington; hij heeft ook zijn zoon Qaboos bin Said in het buitenland opgeleid. Desondanks heeft Said de Omanis geïsoleerd van de buitenwereld, olieverhogingen weggeveegd en pervers gedacht dat isolatie en achterlijkheid de permanentie van het regime zouden verzekeren. Symbolisch voor Oman's status in 1970, had het land in totaal 2 elektriciteitsgeneratoren, 2 ziekenhuizen, 3 privé-scholen en 9 kilometer geplaveide wegen. Slavernij was wettelijk; roken in de straten was dat niet. Er was geen enkele krant of bioscoop. Zoals een bezoeker het ooit zei: "de klok van de geschiedenis is ergens gestopt in de middeleeuwen."
Het blijkt dat armoede en onwetendheid zijn voortdurende regime niet verzekerd hebben. In juli 1970 heeft de 30-jarige Qaboos zijn vader afgezet in een paleizen staatsgreep; 47 jaar later blijft Qaboos de absolute heerser van Oman. Hij bleek een meedogenloze modernizeerder die persoonlijk de opbouw van het land controleerde, van olieraffinaderijen tot een operahuis. Ongeveer een miljoen vaten petroleum per dag onderhoudt de economie zonder deze overweldigend te maken; Twee en een half miljoen Omanis hebben ongeveer twee miljoen bannelingen, grotendeels uit Zuid-Azië.
 Omaanse pracht: Een 16de eeuws Portugees fort in Muscat. |
Een eens gesloten land is nu makkelijk toegankelijk; voor 13 Amerikaanse dollars koop je een visum op het vliegveld en de natuurlijke schoonheid van Oman, heeft het tot een bestemming gemaakt voor high-end westerse zonnekloppers en eco-toeristen. Het is dusdanig chique geworden, dat Lonely Planet de hoofdstad Muscat in 2012 vermeldde als de tweede "beste reisbestemming" in de wereld.
Als gevolg hiervan heeft het land zich grotendeels hersteld, met elektriciteit in de meest afgelegen dorpen, een uitgebreid netwerk van uitstekende snelwegen, 91 procent geletterdheid, een netwerk van colleges en het Royal Oman Symphony Orchestra.
Een welwillende dictator, Qaboos, domineert het land op manieren die een westerling vreemd zijn. Hij dient tegelijkertijd als eerste minister en minister van defensie, buitenlandse zaken en financiën, evenals die van opperbevelhebber van de strijdkrachten en politie. Dat is ook niet alles: zoals de Economist opmerkte, zal op een gewone dag een inwoner van Muscat "wellicht over de Sultan Qaboos-weg rijden, de Sultan Qaboos Grote Moskee passeren en misschien ook de Sultan Qaboos-poort naar beneden rijden. Hij of zij kan afgestudeerd zijn aan de Sultan Qaboos Universiteit en kijkt naar een voetbalwedstrijd in het sportcomplex Sultan Qaboos voordat u naar een huis in de wijk Madinat Sultan Qaboos van de stad gaat."
De Arabische opstand die in 2011 begon, bereikte Oman maar, zoals in het geval van de meeste monarchieën, werd makkelijk afgehandeld mits wat extra uitgaven.
Op 3 maart bracht het grootste nieuws van het land in decennia: de 76-jarige Qaboos, ziek, zwak en kinderloos, benoemde een neef, Asaad bin Tariq, als plaatsvervangend premier, een stap die door velen wordt gezien als een aanwijzing van zijn keuze voor de opvolger. Na jaren van speculatie zal deze aanduiding, met wat geluk, de onbeduidende onstabiliteit opslorpen.
 Sultan Qaboos (R) begroet zijn door hem aangewezen opvolger, Assad bin Tariq. |
Als democraat heb ik een hekel aan absolute monarchieën. Als een analist in het Midden-Oosten erken ik echter dat monarchieën veel beter besturen dan de alternatieven in de regio's, vooral ideologen en militaire officieren. Ik sluit me daarom aan bij veel van de Omanis in de hoop op een soepele overgang die het land op een goede manier onbeschadigd houdt.
Daniel Pipes (DanielPipes.org, @DanielPipes) is de president van het Midden-Oosten Forum. © 2017 door Daniel Pipes. Alle rechten voorbehouden.
Update van 24 april 2017: De prijs van een toeristenvisa naar Oman is zonet verviervoudigd.
